Kerst en de rest

Ten eerste natuurlijk voor iedereen een gelukkig nieuwjaar!
Hier volgen weer een aantal hoogtepunten sinds het vorige bericht. We hebben overigens te lang niets van ons laten horen, en hopen dat we in 2013 verbetering in ons gedrag kunnen aanbrengen!

In november waren we een weekendje weg naar het huis van de familie van Julia, een grote verbouwde boerderij in de Vogezen. Na onze favoriete route langs Wankdorf en Schönbuhl kwamen we vrijdagavond laat aan in een ijskoud huis. De haard werd flink opgestookt en de inwendige mens werd snel opgewarmd met een glaasje glühwein. Naast het programma van lekker eten en drinken en een groot kampvuur (waarvoor de bomen nog zelf gekapt moesten worden) onder de sterrenhemel vonden de jongens tot hun grote vreugde een oude Zündapp met volle tank in de garage, waar de Easy Riders zich een hele middag mee hebben vermaakt.

Terwijl Bjorn begin December in Tsjechië was om te opponeren bij een promotie, vermaakte Mieke zich ondertussen in de Lausanne Midnight Run. De ronde van 2.5 km waar wij aan meededen (met Rob, Koko en Julia) was helemaal niet om middernacht maar begon gewoon al om 21 uur. Hij ging wel dwars door het centrum van Lausanne, dat dan weer wel. Voor de deelnemers van deze ‘Père Noël’ ronde gold de strikte kwalificatie-eis om zich te kleden in kerst-tenue. Ondanks dat wij ons pas op de dag zelf hadden opgegeven vonden wij dat we dankzij de verkleedkist van Julia ruimschoots voldeden, maar tijdens de run bleek dat de meeste mensen er veel serieuzer werk van hadden gemaakt. Behalve de vele kerstmannen en –vrouwen kwamen er uitvoerig opgetuigde kerstbomen, ingepakte kadootjes, elfen-families met slee en rendieren en zelfs een complete kerststal over de finish.

Eind december zijn we naar Nederland gereden om daar kerst te vieren. Na een tour langs alle opa’s en oma’s en kerstdiners bij beide families vlogen we naar Washington D.C. Daar werden we opgewacht door Asia en Guy, die sinds augustus in Durham, North Carolina wonen. Na anderhalve dag verblijf in Durham waarin we o.a. een bezoek brachten aan de brouwerij en het lab waar Mieke 6 jaar geleden stage liep vertrokken we naar Nantahala forest, vlak onder de Smoky Mountains. Daar hadden we een huisje in het bos. De dame van wie we het huisje huurden stond erop om ons uit te leggen hoe de televisie werkte en was zichtbaar bezorgd hoe we ‘niet-televisie-kijkend’ de tijd door zouden komen. Nou, dat gebeurde dus voornamelijk met wandelen (als Guy eindelijk uit bed was gerammeld door Asia). Op een van onze tochten hadden we een jachthond opgepikt die ons bleef volgen. Hij was uitgehongerd en uitgeput, dus toen we terug waren in de bewoonde wereld hebben we de eigenaar (het tel nr stond op de GPS-halsband) gebeld. Hij bleek zijn hond al 2 dagen kwijt te zijn omdat de GPS niet werkte. Dat hij zo uitgehongerd was, was overigens niet alleen te wijten aan zijn omzwervingen; de jagers hongeren hun honden uit zodat ze achter het wild aan gaan. De hond werd dus met gemengde gevoelens achtergelaten bij zijn baasje, die op beren aan het jagen was (die daar dus geen winterslaap houden, wat wij ook al enigszins verontrustend vonden). Het nieuwe jaar werd voor Mieke en Asia succesvol ingeluid door een zesvoudige overwinning op het team Bjorn-Guy met het spel Pictionary. Laatstgenoemd team bleef wel roepen dat er vals gespeeld werd, maar daarvoor werd geen bewijs gevonden.

De sneeuw is inmiddels ruimschoots voorhanden in de Alpen en de Jura, en afgelopen weekend hebben Rob, Katie (Rob’s vrouw, die sinds januari nu ook Laussanne woont) en wij een sneeuwschoentocht bij de Col des Mosses gemaakt. Het is echt geweldig, en ongelofelijk zwaar, om je als eerste een weg door het besneeuwde landschap te maken. Het witte landschap is echt majestueus, en super stil. Zeker voor herhaling vatbaar; maar nu Mieke ski’s heeft gekregen zullen binnenkort de Zwitserse pistes nooit meer hetzelfde zijn…wees gewaarschuwd wintersporters!